خورشید عشق

 ای دمت گلواژه ی عشق خدا

وی دلت سرچشمه ی شمس ضحی

ای تو تنها زیب وصف دلبری

وی سخن در وصف تو بس در ثنا

ای که مه شرمنده ی حسن رخت

وی جمالت دلبر آیینه ها

ای تو را سرو روان افکنده سر

و زرویت یوسف مصر در صفا

ای تو را خورشید عشقست و جهان

در پی افسون فانوس فنا

دل شده مجنون کویت تاابد

ای تو شمع وما همه پروانه ها

تشنه ی یک جرعه ی آبم بیا

ای لب لعلت خم می نابها

بس که جاری شد ز هجرت سیل اشک

پرخروشست روز و شب ارض و سما

مهدیا پرده ز رخ بگشا که من

از غم عشق توام گشتم فنا